Komunikacja społeczna jako jedna z kluczowych kompetencji przyszłości. O potrzebie budowania wzorca podmiotowej komunikacji od dzieciństwa
DOI:
https://doi.org/10.24917/20837283.7.9Słowa kluczowe:
komunikacja społeczna, kompetencje, kompetencje kluczowe, umowa społeczna, dialogAbstrakt
W artykule autorka ukazuje znaczenie komunikacji społecznej jako kompetencji kluczowej dla życia człowieka. Opisuje jej rolę w życiu człowieka mierzącego się ze zmianami dokonującymi się w stylu życia współczesnego społeczeństwa. Optymalny czas dla rozwoju tej kompetencji autorka dostrzega w dzieciństwie, w rodzinie i edukacji przedszkolnej, czyli w pierwszych latach życia, kiedy budowane są rozwojowe fundamenty w tym zakresie. Podkreśla potrzebę budowania wzorca podmiotowej komunikacji od pierwszych lat życia, ukazując ich wagę dla opanowywania wzorców komunikacyjnych, otwartości na dialog, szacunku dla rozmówcy i opanowania sztuki słuchania. Przybliża umowę jako metodę wychowania, sprzyjającą wprowadzaniu człowieka w świat porozumienia opartego na dialogu i podmiotowych wzorcach.
Bibliografia
Barnes D. (1988). Nauczyciel i uczniowie. Od porozumiewania się do kształcenia. Warszawa: WSiP.
Google Scholar
Bruner J. (1975). From communication to language: A psychological perspective, Cognition, 3, 255–287.
Google Scholar
Buber M. (1993). Problem człowieka. Warszawa: Spacja.
Google Scholar
Clark L., Ireland C. (1998). Uczymy się mówić, mówimy by się uczyć. Poznań: Rebis.
Google Scholar
Czelakowska D. (1996). Twórczość a kształcenie języka dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Kraków: Impuls.
Google Scholar
Delors J. (red.). (1998). Edukacja. Jest w niej ukryty skarb. Raport dla UNESCO Międzynarodowej Komisji do spraw Edukacji dla XXI wieku. Warszawa: Stowarzyszenie Oświatowców Polskich.
Google Scholar
Dudzikowa M. (red.). (1996). Nauczyciel – uczeń. Między przemocą a dialogiem: obszary napięć i typy interakcji. Kraków: Impuls.
Google Scholar
Kellerman G.R., Seligman M. (2023). Umysł jutra. Warszawa: MT Biznes.
Google Scholar
Kompetencje kluczowe w procesie uczenia się przez całe życie. Europejskie ramy odniesienia. Załącznik do Zaleceń Rady UE z dnia 22 maja 2018 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (tekst mający znaczenie dla EOG)
Google Scholar
(2018/C 189/01) – C 189/7.
Google Scholar
Kubiak W. (1996). Interpretatywny model interakcji podstawą dialogu edukacyjnego. W: M. Dudzikowa (red.), Nauczyciel–uczeń, między przemocą a dialogiem: obszary napięć i typy interakcji (s. 71–77). Kraków: Impuls.
Google Scholar
Kwiatkowska H. (red.). (2015). Uczłowieczyć komunikację. Nauczyciel wobec ucznia w przestrzeni szkolnej. Kraków: Impuls.
Google Scholar
Lamri J. (2021). Kompetencje XXI wieku. Warszawa: Wolters Kluwer.
Google Scholar
Latour B. (2007). Sztuka komunikacji. Kraków: WAM.
Google Scholar
Mayor F. (2001). Przyszłość świata. Warszawa: Fundacja Studiów i Badań Edukacyjnych.
Google Scholar
Ogonowska A. (2013). Współczesna edukacja medialna: teoria i rzeczywistość. Kraków: Akademia Pedagogiczna.
Google Scholar
Ogonowska A. (2018). Psychologia mediów i komunikowania. Wprowadzenie. Kraków: Impuls.
Google Scholar
Olczak A. (2006a). Demokratyczny styl rozmowy nauczyciela z dzieckiem W: E. Smak (red.), Nauczyciel w edukacji przedszkolnej (s. 117–126). Opole: Uniwersytet Opolski.
Google Scholar
Olczak A. (2006b). Rozmowa w przedszkolu. Wychowanie w Przedszkolu, 10, 11–16.
Google Scholar
Olczak A. (2010). Umowa społeczna z dzieckiem jako droga ku demokracji w wychowaniu. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski.
Google Scholar
Olczak A. (2015). Umowa z dzieckiem w przedszkolu. Zielona Góra: Fundacja Edukacja – Demokracja – Rozwój.
Google Scholar
Retter H. (2005). Komunikacja codzienna w pedagogice. Kraków: Impuls.
Google Scholar
Shugar G.W., Smoczyńska M. (red.). (1980). Badania nad rozwojem języka. Wybór prac. Warszawa: PWN.
Google Scholar
Waloszek D. (1997). Porozumiewanie się nauczycieli i dzieci w edukacji wczesnoszkolnej. W: H. Kwiatkowska, M. Szybisz (red.), Komunikacyjne kompetencje zawodowe nauczycieli (s. 131–146). Warszawa: KNP PAN.
Google Scholar
Waloszek D. (2006). Pedagogika przedszkolna. Metamorfoza statusu i przedmiotu badań. Kraków: Akademia Pedagogiczna.
Google Scholar
Waloszek D. (red.). (2011). Przestrzeń i czas dialogu w edukacji. Kraków: Centrum Edukacyjne Bliżej Przedszkola.
Google Scholar
Zieliński K. (2022). Psychokompetencje. 10 psychologicznych supermocy, które warto rozwijać. Gliwice: Helion.
Google Scholar
